ukde

dönüp bakmıyorum ardıma. kafamın içindeki o sese, "bak, bak, bak" diyen o sese rağmen bakmıyorum.

dönüp ardıma bakmıyorum.

az mı gittim, uz mu gittim... ne kadar gittiğimi bilmeden ilerliyorum. ilerledim. ama ardıma hiç bakmadım. gurur mu? yok yok, ondan değildi, hiç bakmadım. her adımdan sonra, bir dönemin içinden geçtim ve kapattım o dönemi. bir defterin sayfalarını çevirir gibi, çevirdim hayatımı. geride kaldı. geride kendimi bıraktım. bakmadım.

içimde bir ukde. tam da adımlarımın üstüne ağırlığını koymuş bir ukde. ardımda neler bıraktım? unuttum. birisi zamanında "unutma" demişti. unutmak istememiştim; ama unutmuştum. ardıma dönüp bakmayacağım derken, unutmuşum.

unutkanlığımın ortasına yuvasını yapmış bir ukde. şimdi onunla birlikte bekliyoruz, ardımızda bıraktıklarımızın bize yetişmesini.

gelirler mi ki?